2009
01
sie
Wyspa Elephantine w Aswanie
Egipt, Aswān
Przejechano 4405 km
01.08 WYSPA ELEPHANTINE
Latem około godziny dwunastej nubijska wioska na Wyspie Elephantine staje się miejscem wymarłym. Mieszkańcy chowają się w swoich domach przed palącym słońcem, wąskie uliczki pustoszeją - trudno spotkać nawet dzieci. Dookoła palmy, wysokie trawy. Gdzienigdzie w cieniu tych roślin siedzą mężczyźni i palą papierosy, fajkę wodną. Rozmawiają tak cicho, że fakt komunikacji można stwierdzić jedynie po ruchu warg. Czasem zawieje wiatr niosący ze sobą tumany kurzu wdzierającego się we wszelkie możliwe zakamarki twarzy.
Nad brzegiem łódki, co jakiś czas przystanie garstka młodzieży - jedni kąpią się w rzece, inni remontują swoje felukki - robią to praktycznie bezgłośnie. Latem w środku dnia na Wyspie Elephantine można zaznać kilku godzin ciszy, którą uzupełnia jedynie mocny zapach Nilu.
01.08 WYSPA ELEPHANTINE
Stojąc nad Nilem i próbując zrobić zdjęcie jednej z przycumowanych przy zarośniętym brzegu łódek, zostałem zawołany ruchem ręki przez pewnego mężczyznę siedzącego pod dachem z palmowych liści. Na imię miał Ahmed, wielokrotnie pracował dla zachodnich kompanii naftowych jako kierownik egipskich pracowników.
"Nawet nie wiesz jacy dziwni ludzie są w Egipcie. Moi podwładni mieli obowiązek nosić kaski i rękawice, ale gdy tylko widzieli że się oddalam od razu je ściągali. Dopiero gdy im wytłumaczyłem, że to dla ich własnego bezpieczeństwa, zrozumieli, że jednak warto mnie słuchać" mówił spokojnym głosem, co jakiś czas się uśmiechając. Miał między górnymi jedynkami potężną szparę.
"Ta niechęć do kierownictwa to chyba płynąca w naszej krwi pozostałość po Imperium Brytyjskim" wskazał prawą ręką na lewe przedramię. "Każdy chce się jak najszybciej wzbogacić, mieć dobry samochód, dom w dobrej dzielnicy, jadać w najlepszych restauracjach" kontynuował z miną wskazującą na brak zrozumienia dla takiego postępowania.
"Przecież Allah patrzy na serca, nie na wygląd. Tak jest napisane w Koranie" - tutaj zatrzymał się i wzruszył ramionami.
-Chyba masz rację - wtrąciłem- brud za paznokciami, ale telefon za kilkaset dolarów, zauważyłeś?
-Pewnie, że tak! - zaśmiał się głośno wyciągając w moim kierunku rękę, bym przybił tzw. "piątkę". Jego ręce były czyste, a paznokcie krótko przycięte.
"Tutaj każdy chce pokazać swoje bogactwo. A przykładowo tacy turyści ze Szwecji. Tam nie ma biednych ludzi. Wszyscy mają mieszkania, samochody Volvo, pracę, jedzenie, seks na imprezach, Facebooka. Gdy czasem z nimi pływam są zawsze cisi i spokojni. Nie muszą nic manifestować, dla nich to normalne jak dla nas upał w Aswanie" - zaśmiał się sam ze swojego porównania.
Aktualnie ma sześciomiesięczną przerwę w pracy, z powodu braku kontraktu i dorabia na swojej felucce przeprawiając turystów przez Nil - najczęściej do pobliskich ruin, ale jeśli sobie zażyczą, to płynie nawet kilka dni do Luksoru i z powrotem.
***
Kair-Aswan - 100EGP 
Latem około godziny dwunastej nubijska wioska na Wyspie Elephantine staje się miejscem wymarłym. Mieszkańcy chowają się w swoich domach przed palącym słońcem, wąskie uliczki pustoszeją - trudno spotkać nawet dzieci. Dookoła palmy, wysokie trawy. Gdzienigdzie w cieniu tych roślin siedzą mężczyźni i palą papierosy, fajkę wodną. Rozmawiają tak cicho, że fakt komunikacji można stwierdzić jedynie po ruchu warg. Czasem zawieje wiatr niosący ze sobą tumany kurzu wdzierającego się we wszelkie możliwe zakamarki twarzy.
Nad brzegiem łódki, co jakiś czas przystanie garstka młodzieży - jedni kąpią się w rzece, inni remontują swoje felukki - robią to praktycznie bezgłośnie. Latem w środku dnia na Wyspie Elephantine można zaznać kilku godzin ciszy, którą uzupełnia jedynie mocny zapach Nilu.
01.08 WYSPA ELEPHANTINE
Stojąc nad Nilem i próbując zrobić zdjęcie jednej z przycumowanych przy zarośniętym brzegu łódek, zostałem zawołany ruchem ręki przez pewnego mężczyznę siedzącego pod dachem z palmowych liści. Na imię miał Ahmed, wielokrotnie pracował dla zachodnich kompanii naftowych jako kierownik egipskich pracowników.
"Nawet nie wiesz jacy dziwni ludzie są w Egipcie. Moi podwładni mieli obowiązek nosić kaski i rękawice, ale gdy tylko widzieli że się oddalam od razu je ściągali. Dopiero gdy im wytłumaczyłem, że to dla ich własnego bezpieczeństwa, zrozumieli, że jednak warto mnie słuchać" mówił spokojnym głosem, co jakiś czas się uśmiechając. Miał między górnymi jedynkami potężną szparę.
"Ta niechęć do kierownictwa to chyba płynąca w naszej krwi pozostałość po Imperium Brytyjskim" wskazał prawą ręką na lewe przedramię. "Każdy chce się jak najszybciej wzbogacić, mieć dobry samochód, dom w dobrej dzielnicy, jadać w najlepszych restauracjach" kontynuował z miną wskazującą na brak zrozumienia dla takiego postępowania.
"Przecież Allah patrzy na serca, nie na wygląd. Tak jest napisane w Koranie" - tutaj zatrzymał się i wzruszył ramionami.
-Chyba masz rację - wtrąciłem- brud za paznokciami, ale telefon za kilkaset dolarów, zauważyłeś?
-Pewnie, że tak! - zaśmiał się głośno wyciągając w moim kierunku rękę, bym przybił tzw. "piątkę". Jego ręce były czyste, a paznokcie krótko przycięte.
"Tutaj każdy chce pokazać swoje bogactwo. A przykładowo tacy turyści ze Szwecji. Tam nie ma biednych ludzi. Wszyscy mają mieszkania, samochody Volvo, pracę, jedzenie, seks na imprezach, Facebooka. Gdy czasem z nimi pływam są zawsze cisi i spokojni. Nie muszą nic manifestować, dla nich to normalne jak dla nas upał w Aswanie" - zaśmiał się sam ze swojego porównania.
Aktualnie ma sześciomiesięczną przerwę w pracy, z powodu braku kontraktu i dorabia na swojej felucce przeprawiając turystów przez Nil - najczęściej do pobliskich ruin, ale jeśli sobie zażyczą, to płynie nawet kilka dni do Luksoru i z powrotem.
***
Kair-Aswan - 100EGP
Zdjęcia (11)
Multimedia (1)
Komentarze (0)
Zasoby: 
21.263 
21.749 
1.082.818 
3.423 
